donderdag 30 juli 2009

Nog 50 dagen

Hallo beste vrienden,
We zijn weer gestart met een reservatie te maken van een leuk optrekje in Sanur (Zuid-Bali) om onze eerste dagen van aankomst wat te bekomen van de lange vlucht Amsterdam-Taipei-Denpasar.
Onze vrienden in Sanur hebben voor ons alles klaargestoomd en de nodige foto's doorgemaild van ons hotelletje "Ari Putri" zodat we ons kunnen verlekkeren op de rust en schoonheid van Zuid Bali.




Het is een rustig stadje gelegen aan de zuidoostkust van Bali.
Sanur is wellicht de meest populaire badplaats op Bali, dat zijn authentiek karakter heeft behouden.
Het oorspronkelijke vissersdorp Sanur is in de loop der jaren uitgegroeid tot een befaamd en zeer geliefd vakantieoord.
Sanur was op Bali de eerste stad waar toeristen naartoe kwamen.
Zijn restaurantjes, bars, terrasjes en allerlei winkeltjes liggen verspreid over het hele dorp.
Het brede strand strekt zich uit langs de rustige en ondiepe zee, dat deels openbaar en deels voor de hotels bestemd is.
Met eb en volle maan trekt de zee zich terug tot achter het koraalrif. Op het strand van Sanur worden tal van watersporten aangeboden zoals windsurfen, waterskiën, kanoën en snorkelen.
Na enkele dagen in Sanur nemen we de taxi naar het Noorden van Bali, Lovina - Kalibukbuk.
We kijken er naar uit om thuis te komen onder de Balinese zon tussen de wuivende palmen en de lokale families met hun kinderen weer te zien.
Voor ons kan het luilekkere leven voor zes maanden weer beginnen.

Groetjes Rita & Robert

vrijdag 10 juli 2009

Nog 10 weken , 70 dagen

Hallo iedereen,
Vandaag nog 10 weken, dus 70 dagen en we vertrekken naar Bali, nu is het nog rustig maar de laatste maand zal wel anders zijn, nog dit en nog dat zodat we niets vergeten.
Ook onze vriendin Sim gaat mee dus daar zal de spanning ook beginnen denk ik want dit is haar eerste keer voor zes maanden.

Voor alle zekerheid heeft ze al een sarong gemaakt om niet uit de toon te vallen.

.

Hier een beetje informatie over de "Rijst" het voornaamste voedsel van de Indonesiërs.

De Indonesiër en zijn rijst

Indonesiërs eten drie maal per dag rijst en hebben drie namen voor de witte korrel.



In het veld noemen ze het padi, geoogst heet het beras en gekookt op het bord heet het nasi.
Rijst vormt voor de Indonesiërs het middelpunt van bestaan, het is meer dan enkel voedsel:
rijst is heilig en heeft direct te maken met de band tussen mensen en goden.
De rijstgodin is Dewi Sri, hoewel ze eigenlijk de vrouw van de God Vishnu is kwam de rijstgodin al in de pre-hindoeïstische tijd in de Indonesische cultuur voor.
Het ritme van het dagelijkse leven op het platteland wordt nog altijd bepaald door de rijstbouw.
Huwelijken bijvoorbeeeld worden na de oogsttijd gesloten.

De rol van de vrouw
Het uitzetten van de bibit, de bleekgroene jonge rijst, is van oudsher de taak van de vrouw.





De belangrijke rol die de vrouw bij het planten en oogsten vervult kan teruggeleid worden tot de vruchtbaarheidsrituelen uit een ver verleden.
Nog altijd wordt de vrouw gezien als diegene die het dichtst bij de natuur staat.
In Indonesië is de rijstplant als een vrouw, zij zorgt ervoor dat het leven wordt doorgegeven.
Eerst wordt ze geboren: de plant ontkiemt, dan groeit ze op en wordt vruchtbaar: het bloeien van de plant.
De zwangerschap volgt: de plant vormt aren. Tenslotte baart ze haar kind dat wordt losgesneden van de moeder: de rijst wordt geoogst.
Als de rijst bloeit en vol is van het nieuwe leven, omringen mensen in Indonesië haar met de grootste zorg.
Ze vermijden harde geluiden om haar niet te laten schrikken, de rijst zou een miskraam kunnen krijgen, of de oogst zal niet uit voedzame korrels bestaan, maar uit dor stro dat niet te eten is.
Als het tijd is om de rijst van het veld te halen, houden de oogsters hun kleine rijstmesje "
Ani_Ani " angstvallig in de hand verborgen om de rijstziel niet af te schrikken en te verjagen.



De mesjes zijn vlijmscherp geslepen uit eerbied voor de moederplant, zij zal zo min mogelijk lijden als haar voedzame vrucht snel en behendig wordt afgesneden.
Tijdens de oogst spreken de vrouwen een speciale taal met elkaar, de rijst zal niet verstaan wat haar te wachten staat.

Rijstbouw
Er zijn drie methoden van rijstbouw, de Ladang of wisselcultuur, de droge rijstbouw en de natte rijstbouw.
De overheersende methode in Indonesië en de rest van Zuidoost-Azië is de natte rijstbouw.
Hierbij worden dichtbezaaide kweekbedden aangelegd vanwaar de Bibit (kiemplanten) na één of twee maanden worden overgeplant op permanente bevloeide rijstvelden.
De irrigatie van de rijstvelden en de zorg voor een constant waterpeil op de sawahs behelsen een ingewikkeld systeem, en vereisen enorm veel onderlinge samenwerking.
Het overplanten van de Bibit en het oogsten van de rijst is allemaal handwerk, waardoor deze manier van rijstbouw bijzonder arbeidsintensief is.
Het grote voordeel van deze methode is echter dat er verschillende keren per jaar kan geoogst worden, soms tot drie keer toe.

Aan Dewi Sri wordt tijdens alle facetten van de rijstbouw geofferd: in de zaaitijd, gedurende het groeien en ten slotte tijdens de oogst.


Te midden van de rijstvelden bevinden zich vaak kleine altaartjes waarop bloemen of fruit voor haar worden neergelegd.




Groetjes Rita & Robert